Ik kan het me nog herinneren als de dag van gisteren, mijn eerste Doula begeleiding. Ik studeerde op dat moment ruim een half jaar aan de Doula opleiding in Utrecht. De beginfase van de opleiding bestond vooral uit theorie, met wat praktijkdagen. De theorie die behandeld werd was vooral de basis van de verloskunde. Tijdens de praktijkdagen leerden we massagetechnieken, communicatie, technieken om om te gaan met weeën, en manieren om te ontspannen.
Maar even terug naar mijn eerste begeleiding. Ik begeleidde op dat moment een heel lief meisje, zwanger van haar tweede kindje. Helaas stond ze er alleen voor, en waren haar ouders in het buitenland. Ik voelde me dan ook echt nodig. Tijdens haar zwangerschap ben ik een aantal keer naar haar toe geweest. We hebben haar vorige bevalling besproken, wat was prettig en wat niet? Samen hebben we een geboorteplan opgesteld, helemaal aangepast op haar situatie. Op die manier kon zij aangeven wat haar wensen waren, en was ik er om haar grenzen en wensen te bewaken.
De uitgerekende datum kwam eraan, en mijn spanning nam toe. Ik werkte op dat moment nog fulltime op een kinderdagverblijf, dus ook daar moest ik het een en ander regelen voor als de bevalling zou beginnen. Iedere werkdag bekeek ik welke invalkracht voor mij kon werken, en week mijn telefoon geen moment van mijn zijde. Ik had gelukkig wel regelmatig via what’s app contact met de aanstaande mama. De uitgerekende datum kwam eraan, dus iedere dag werd de kans groter dat de bevalling zou gaan beginnen.
Eindelijk ging op een dinsdagavond tijdens het eten mijn telefoon. De mama was op controle geweest bij de gynaecoloog en kon meteen door naar de verloskamers. Ze had al 7 cm ontsluiting. En net uitgerekend deze avond had ik samen met mijn (toen nog) vriend onze huwelijksvoorbereidingen in de kerk. Gelukkig snapte hij heel goed dat ik moest gaan, en is hij alleen, ja, helemaal alleen naar de huwelijksvoorbereiding gegaan.
Ik moest nog een stukje rijden, en zo kon ik me mentaal even opladen voor de avond en nacht die komen ging. Eenmaal in het ziekenhuis trof ik een enorme krachtige mama aan. Ze stond volledig in haar kracht, en ging helemaal op in de weeën. Het ging goed, ze kon het goed aan en voelde zich ontspannen. Ze gaf aan dat ze het fijn vond dat ik er was, en samen besloten we er iets moois van te maken. Wat was het bijzonder zoals we het samen voor elkaar hebben gekregen om een prachtig kindje op de wereld te zetten.
Maar het allermooiste om te zien, vond ik toch wel de kracht die deze mama in zich had. Na een heftige eerste bevalling vol complicaties wilde ze haar tweede bevalling graag zo natuurlijk mogelijk. En dat is haar gelukt. Samen konden we de weeën aan, we waren een team. Vol bewondering heb ik gezien hoe ze volledig in haar eigen kracht haar kindje geboren liet worden. Op het moment dat de pijn haar teveel werd en ze twijfelde over pijnbestrijding, gaf haar lichaam aan dat het al zover was, en dat haar kindje kwam. Mama was volledig relaxt en ontspannen, en zo kwam haar kindje ter wereld. De sfeer in die verloskamer, het teamwork, het speciale gevoel om er zo voor deze mama te kunnen zijn, om te zien hoeveel liefde ze in zich had en om het vrouwenlichaam te zien werken, het heeft me dieper geraakt dan dat ik zou kunnen denken. Het heeft echt gevoelens bij me opgewekt waarvan ik niet wist dat ik ze had. En dan was ik zelf nog niet eens bevallen.
Dagenlang heb ik nog nagedacht over deze mooie ervaring. Maar het mooiste cadeau kwam een paar dagen later. Ik ging even kijken hoe het met de mama en de kleine man was. Nog nooit, heb ik zoveel dankbaarheid gezien als bij deze mama. Ze gaf aan dat ze het echt zo fijn vond dat ik er was. Ze had een bevalling gehad die ze zo graag wilde, en ze vond het zo fijn dat ze niet alleen was. Ik kon wel huilen van geluk op dat moment. Zoveel liefde, zoveel dankbaarheid. Dat was het waar ik het allemaal voor deed. Een prachtige start voor deze mama en haar kleine man.
Ondertussen zijn we een aantal jaar verder. Met de huwelijksvoorbereidingen is het goed gekomen en ik ben nog steeds gelukkig getrouwd. Ik heb nog wat mooie, krachtige bevallingen mogen begeleiden. Ook heb ik zelf drie prachtige kinderen mogen krijgen. Alle drie zijn ze thuis geboren in bad, de laatste nog niet zo lang geleden. Maar daarover later meer. Ik krijg nu wel eens de vraag hoe ik het Doula werk ga combineren met 3 kleine kinderen. En ik moet eerlijk zeggen, ik heb nog echt geen idee. Ik zie wel wat er op m’n pad komt, ik ga het ervaren. Maar wat ik in ieder geval zeker weet is dat ik dit werk echt niet meer kan missen.
Liefs Marjo
Instagram @moedertijd
Email marjomelis@msn.com
