Ik kijk naar je en voel de tranen in mijn ogen branden. Ik kijk naar je en even is het alsof we alleen zijn. Ik kijk naar je en ik voel mijn hart krachtig bonzen. Voorzichtig leg ik mijn hand op jouw borstje en voel ik ook jouw hartje bonzen. Elf dagen oud ben je en het is alsof je er altijd al was… alsof ik je al jaren ken.
Je bent ons achtste kindje en hoewel veel mensen denken dat het nu echt niet meer bijzonder voor ons is, is niets minder waar. Ik bewonder alles aan je. Je kleine handjes, je wimpers, de rimpels in je voorhoofd als je je wenkbrauwen optrekt, je lachstuipjes, het uitrekken na uren slapen, je huiltje als je honger hebt, je luchtje en nog vele andere dingen. Jij bent ons achtste kindje, maar ook het zusje van.
Je zussen en je broers staan op hun tenen om je wiegje heen. Ze vinden je lief en je bent zo ontzettend welkom. Even was er een beetje paniek. Ze spraken het niet uit, maar mama zag dat ze bang waren voor hun eigen plekje toen jij mee naar huis mocht. Ze namen het jou niet kwalijk, ze waren immers meteen verliefd op jou. Het was meer mama’s zorg en mama moest er dan ook voor zorgen dat alles zo snel mogelijk weer normaal was.
Normaal wat is dat? Wordt iets ooit nog zoals het was? Zoals het was voordat jij er was? Er zijn veel dingen hetzelfde gebleven, maar ook ik voel me anders. Mijn dikke buik vervaagt langzaam, maar van binnen heb jij mij net zoals je zussen en je broers voor jou deden compleet veranderd. Je hebt mijn hart nog kwetsbaarder gemaakt, mijn angsten iets groter, want met jou in ons leven heb ik nog iets meer om te verliezen…je hebt mij nog meer moeder gemaakt. Ik probeer dus alles zo snel mogelijk weer “normaal” te laten zijn, maar stiekem ben ik zelf ook een beetje zoekende. Tussen de liefde en de emoties zoek ik naar de structuur. Probeer ik mijn hoofd mee te laten denken, maar spreekt bijna 24/7 mijn hart. Mijn kwetsbare hart die bijna barst van trots.
Ik doe dus maar even net alsof het allemaal heel gewoon is, speciaal voor iedereen die dat nodig heeft en tussendoor bedenk ik mij heel stiekem dat dit bijzondere gevoel “gewoon” speciaal voor mij is!
Ik ben mama van acht kindjes en waar de één er niet aan moet denken voel ik me rijker dan rijk.
Mama Kim
